คำจำกัดความของความร้อนนั้นชัดเจนและแม่นยำ ในขณะที่แนวคิดของความเย็นขาดคำจำกัดความที่ถูกต้อง แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อการคำนวณของเราที่เรียกว่าสมดุลความเย็น (ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วคือสมดุลความร้อน) แต่ก็น่าเสียดายที่แนวคิดเรื่องความเย็นควรเป็นแนวคิดที่สอดคล้องกันและตรงกันข้ามกับความร้อนอย่างไม่ต้องสงสัย หากไม่สามารถสะท้อนถึงคุณลักษณะที่ค่อนข้างขัดแย้งกันเหล่านี้ได้ ก็ถือว่าไม่สมบูรณ์แบบ ร้อนและเย็นเป็นการแสดงออกของการเคลื่อนที่ของโมเลกุลในกระบวนการสมดุลความร้อน โดยที่อุณหภูมิศูนย์สัมบูรณ์ โมเลกุลจะอยู่นิ่งโดยสมบูรณ์โดยมีเอนทาลปีเป็นศูนย์ และไม่มีการถ่ายเทความร้อนเกิดขึ้น ตามความเข้าใจนี้ ไม่ว่าวัตถุจะร้อนหรือเย็นก็ขึ้นอยู่กับว่าค่าเอนทาลปีของวัตถุนั้นเกินศูนย์หรือไม่ จึงอธิบายได้ว่าทำไมสิ่งที่เรียกว่าสมดุลความเย็นจึงเป็นสมดุลความร้อนจริงๆ ความร้อนยังสามารถกำหนดเป็นเอนทาลปีสัมพัทธ์ ซึ่งแตกต่างจากเอนทาลปีสัมบูรณ์ในแง่ของการเลือกจุดอ้างอิง เอนทาลปีสัมบูรณ์ใช้ศูนย์สัมบูรณ์เป็นจุดอ้างอิง ในขณะที่เอนทัลปีสัมพัทธ์สามารถใช้อุณหภูมิใดๆ เป็นจุดอ้างอิงในทางทฤษฎีได้ โดยทั่วไปจะใช้อุณหภูมิโดยรอบเป็นจุดอ้างอิง วัตถุที่อยู่เหนืออุณหภูมิแวดล้อมจะถือว่าร้อนโดยมีค่าเอนทาลปีสัมพัทธ์บวกซึ่งบ่งชี้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้น ในขณะที่วัตถุที่อยู่ต่ำกว่าอุณหภูมิแวดล้อมจะถือว่าเย็น โดยค่าเอนทัลปีเป็นลบบ่งบอกถึงการสูญเสียความร้อน จากความเข้าใจนี้ เราสามารถให้คำจำกัดความที่ชัดเจนสำหรับความสามารถในการทำความเย็นได้ โดยหมายถึงปริมาณความร้อนที่ต้องใช้ในการเพิ่มอุณหภูมิของวัตถุจากด้านล่างโดยรอบไปสู่ระดับโดยรอบ ซึ่งแสดงถึงปริมาณ “ความเย็น” ที่วัตถุนั้นครอบครอง ดังนั้น หากไม่ได้อธิบายคำจำกัดความของสภาพแวดล้อมและความสามารถในการทำความเย็นในหนังสือเรียนเกี่ยวกับการแยกอากาศแบบไครโอเจนิกส์เสียก่อน การทำความเข้าใจแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับความสมดุลของปริมาตรการทำความเย็นจึงกลายเป็นเรื่องที่ท้าทายและเป็นนามธรรม
